پسوریازیس را بهتر بشناسیم

پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی مزمن است که باعث تجمع سریع سلول های پوستی می شود. این تجمع سلول ها باعث پوسته پوسته شدن سطح پوست می شود.

التهاب و قرمزی در اطراف پوسته نسبتاً شایع است. پوسته های معمولی به رنگ سفید مایل به نقره ای هستند و به صورت ضایعه های قرمز و ضخیم ایجاد می شوند. گاهی اوقات ، این ضایعه ها ترک خورده و خونریزی می کنند.

پسوریازیس نتیجه روند تولید پوست با سرعت بالا است. به طور معمول ، سلول های پوست در اعماق پوست رشد می کنند و به آرامی به سطح بالا می روند. در نهایت ، آنها از سطح پوست جدا شده و می افتند. چرخه زندگی معمول سلولهای پوستی یک ماه است.

در افراد مبتلا، این روند تولید ممکن است فقط در طی چند روز اتفاق بیفتد. به همین دلیل ، سلول های پوستی فرصتی برای از بین رفتن ندارند. این تولید بیش از حد سریع منجر به تجمع سلول های پوستی می شود.

پوسته ها به طور معمول در مفاصل، از جمله آرنج و زانو ایجاد می شود. آنها ممکن است در هر نقطه از بدن ایجاد شوند، از جمله:

دست ها
پا
گردن
پوست سر
صورت ایجاد میشوند.

وقتی این بیماری روی سر ظاهر شود به آن پسوریازیس کف سر می گویند. در ۵۰ درصد کسانی که پسوریازیس تکه ای مزمن دارند شایع است. درمان می تواند علائم را کاهش داده و مانع پیچیده تر شدن مشکلات شود.

علائم پسوریازیس کف سر

علائم ممکن است از خفیف تا شدید دیده شود شامل:

• خشکی پوست
• پوسته پوسته شدنی که شبیه شوره سر است
• خارش
• سوزش و احساس ناراحتی در کف سر
• تکه های قرمز و برجسته
• پوسته پوسته های نقره ای رنگ
• خونریزی و ریزش مو موقت به علت خاراندن یا کندن تکه های پوست سر

این علائم معمولا در هر دو طرف سر به طور مساوی ظاهر می شوند و حتی ممکن است اکثر سطح پوست سر را درگیر کند.

احتمال دارد که این علائم به مناطق دیگر مانند گردن، گوش ها، پیشانی و حتی بعضی مناطق روی صورت گسترش یابد.

چگونه آن را درمان کنیم؟

برای درمان پسوریازیس پوست سر معمولا از کورتیکو استروئیدهای موضعی استفاده می کنیم. دیگر داروهای موضعی شامل:

ویتامین D
رتینوئیدها
شامپوهای حاوی تار
آنترالین

موی سر ممکن است استفاده از داروهای موضعی را مشکل کند بنابراین ممکن است برای شما بجای کرم ها و پمادها از لوسیون، ژل، فوم و اسپری تجویز شود. اغلب درمان بیش از یک داروی موضعی خواهد بود و درمان بصورت ترکیبی انجام می شود. اگر درمان های موضعی به تنهایی موثر نبودند درمان های دیگری نیز وجود دارند شامل: فتوتراپی، داروهای خوراکی وتزریق های بیولوژیک

در این نوع بیماری استفاده از شامپوهای ملایم و گیاهی تاثیر بسازایی در سرعت روند بهبودی دارد. استفاده از شامپوهای شیمیایی میتواند شرایط را بدتر کند.

طبق یک مطالعه ، حدود ۷٫۴ میلیون آمریکایی به پسوریازیس مبتلا هستند که معمولا با چندین بیماری دیگر همراه است ، از جمله:

دیابت نوع ۲
بیماری التهابی روده
بیماری قلبی
آرتریت پسوریازیس
اضطراب
افسردگی

انواع مختلف پسوریازیس چیست؟

پنج نوع از این بیماری وجود دارد:

پسوریازیس پلاکی
پسوریازیس پلاک متداول ترین نوع است.

آکادمی پوست آمریکا (AAD) تخمین می زند که حدود ۸۰ درصد افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس پلاک دارند. باعث ایجاد لکه های قرمز و ملتهبی می شود که مناطقی از پوست را می پوشاند. این ضایعه ها غالباً با پوسته یا پلاکهای نقره ای مایل به سفید پوشانده می شوند. این پلاک ها معمولاً در آرنج ، زانو و پوست سر دیده می شوند.

پسوریازیس گوتات

پسوریازیس گوتات در کودکی شایع است. این نوع پسوریازیس باعث ایجاد لکه های کوچک صورتی می شود. شایعترین مکانهای پسوریازیس گوتات شامل تنه ، بازوها و پاها است. این لکه ها به ندرت مانند پسوریازیس پلاک ضخیم یا برجسته هستند.

پسوریازیس پوسچولار
این بیماری در بزرگسالان بیشتر دیده می شود. باعث ایجاد تاول های سفید و چرکی و نواحی گسترده ای از پوست قرمز و ملتهب می شود. پسوریازیس پوسچولار به طور معمول در نواحی کوچکتری از بدن مانند دست ها یا پاها قرار دارد ، اما می تواند به طور گسترده ای گسترش یابد.

پسوریازیس معکوس
این نوع پسوریازیس، باعث ایجاد قرمزی ، براقی و التهاب در مناطق روشن پوستر می شود. تکه های پسوریازیس معکوس در زیر بغل یا سینه ها ، در کشاله ران یا اطراف چین و چروک در اندام تناسلی ایجاد می شوند.

پسوریازیس اریتودرمیک
این بیماری نوع شدید و بسیار نادر از پسوریازیس است.

این فرم غالباً قسمتهای بزرگی از بدن را همزمان در بر می گیرد. پوست تقریباً آفتاب سوخته به نظر می رسد. اگر فرد مبتلا به این نوع پسوریازیس تب کند یا خیلی بیمار شود مسئله ای غیر معمول نیست.

این نوع می تواند زندگی را تهدید کند ، بنابراین افراد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنند.

علائم پسوریازیس چیست؟

علائم در افراد مختلف متفاوت است و به نوع پسوریازیس بستگی دارد. نواحی درگیر شده می توانند به اندازه چند پوسته در پوست سر یا آرنج باشند ، یا قسمت اعظم بدن را بپوشانند.

شایعترین علائم پسوریازیس پلاک عبارتند از:

لکه های قرمز ، برجسته ، ملتهب پوست
پوسته ها یا پلاک های نقره ای مایل به سفید روی تکه های قرمز
پوست خشک که ممکن است ترک بخورد و خونریزی کند
درد در اطراف تکه ها
احساس خارش و سوزش در اطراف تکه ها
ناخن های ضخیم و چاله چاله دار
مفاصل دردناک و متورم

همه افراد همه این علائم را تجربه نخواهند کرد. در برخی از افراد که نوع بیماری آنها کمتر رایج است، افراد علائم کاملاً متفاوتی را تجربه می کنند.

بیشتر افراد مبتلا به پسوریازیس “چرخه” علائمی را پشت سر می گذارند. این بیماری ممکن است برای چند روز یا چند هفته علائم شدیدی را ایجاد کند و سپس علائم برطرف شده و تقریباً قابل مشاهده نباشند. پس از آن ، در طی چند هفته یا اگر با یک تحریک کننده معمولی بدتر شود، شرایط ممکن است دوباره شعله ور شود. بعضی اوقات ، علائم کاملاً از بین می رود.

هنگامی که علائم فعال بیماری ندارید ، ممکن است در «بهبودی» باشید. این بدان معنا نیست که پسوریازیس برطرف نخواهد شد ، اما در حال حاضر شما عاری از علائم هستید.

آیا پسوریازیس مسری است؟

پسوریازیس مسری نیست. بیماری پوستی از یک شخص به شخص دیگر منتقل نمیشود. لمس ضایعه ها باعث گسترش این بیماری نمی شود.

علت چیست؟
پزشکان علت اصلی را مشخصاً نمیدانند. با این حال ، به لطف دهه ها تحقیق ، آنها تصوری کلی از دو عامل اساسی دارند: ژنتیک و سیستم ایمنی بدن.

سیستم ایمنی
پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است. شرایط خود ایمنی نتیجه حمله بدن به خود است. در مورد پسوریازیس ، گلبول های سفید خون معروف به سلول های T به اشتباه سلول های پوست را مورد حمله قرار می دهند.

ژنتیک
برخی از افراد ژن هایی را به ارث می برند که احتمال ابتلا به این بیماری را در آنها بیشتر می کند. اگر یکی از اعضای خانواده شما مبتلا به بیماری پوستی باشد ، احتمال ابتلای شما به پسوریازیس بیشتر است. طبق بنیاد ملی پسوریازیس (NPF) تقریباً ۲ تا ۳ درصد از افراد مبتلا به این ژن دچار این بیماری می شوند.

درمان پسوریازیس

کرم ها و پمادهایی که مستقیماً روی پوست قرار می گیرند می توانند برای کاهش بیماری خفیف تا متوسط ​​مفید باشند.

درمان های موضعی شامل:

کورتیکواستروئیدهای موضعی
رتینوئیدهای موضعی
آنترالین
آنالوگ های ویتامین D
اسید سالیسیلیک
مرطوب کننده
داروهای سیستمیک
افرادی که به نوع متوسط ​​تا شدید مبتلا هستند و کسانی که به سایر روش های درمانی پاسخ خوبی نداده اند ، ممکن است نیاز به استفاده از داروهای خوراکی یا تزریقی داشته باشند. بسیاری از این داروها عوارض جانبی شدیدی دارند. پزشکان معمولاً آنها را برای مدت کوتاهی تجویز می کنند.

این داروها عبارتند از:

متوترکسات
سیکلوسپورین (Sandimmune)
زیست شناسی
رتینوئیدها
نور درمانی
در این نوع درمان، از نور ماورابنفش (UV) یا نور طبیعی استفاده می شود. نور خورشید باعث از بین رفتن گلبولهای سفید بیش از حد فعال که به سلولهای سالم پوست حمله می کنند، می شود. نور UVA و UVB ممکن است در کاهش علائم خفیف تا متوسط ​​مفید باشند.

منبع: www.healthline.com